گزینه وزارت صمت؛ همه ولی هیچکس

این روزها موجی به ارتفاع بلندِ صدای صدها غرولند و متون تند انتقادي و اظهار نظر بدون پیشنهادِ منتقدین در تاخیر بیش از حد برای معرفی وزیر صمت جدید به راه افتاده است.

حسن روحانی برای معرفی وزیر به مجلس؛ یقینا کم آورده است ! اما آیا دوستان منتقد هم به راستی گزینه ی مناسبی را می شناسند؟

آیا بجای انتقاد از بی وزیری فعلی؛ می توانیم گزینه خود را ؛ که واقعا به کارکرد مطلوب آن اعتقاد داشته باشیم با صدای بلند معرفی و گزینه درستمان را به دولتِ کم توان و بی رمق فعلی معرفی کنیم ؟

کارکرد مطلوب یک وزیر خوب چه باید باشد؟

آیا تشکل های بخش خصوصی و یا اتاق های بازرگانی ایران و تهران و سراسر کشور با داشتن دهها رییس کمیسیون های تخصصی در خود؛ تاکنون در هیچ دولتی توانسته اند یکی از آنها را بعنوان گزینه واقعی بخش خصوصی برای وزارتخانه ها به دولت معرفی کند و کمپین حمایت از او راه بیاندازند؟

وزارت صمت از ادغام سه وزارت خانه هم شکل و یک وزارتخانه ی ناجور در گذشته (وزارت صنایع سنگین، وزارت صنایع، وزارت معادن و وزارت خانه ناجورِ بازرگانی) تشکیل می‌شود و اکنون بار سنگین تصمیم گیری های کلان مختلف در یک وزارتخانه تجمیع شده است.

بر اساس برخی آمار منتشره وزیر صمت حداقل ۳۱درصد اقتصاد کشور و تا ۶۴ درصد اشتغال بخش مولد اقتصاد و به اندازه ۳۳درصد اشتغال را در این وزارتخانه مدیریت می‌کند.

آدم چهار وجهی .

چه آدمی باید حداقل چهار تخصص مختلف داشته یا ادعای توان مدیریت ساختار سنگین چند وجهی را داشته باشد؟!

او خیلی بالاتر وزاری قبل و بعد باید باشد.

حالا چندین ماه است که‌ این خانه بدون وزیر مانده است.

شاید مشکل معرفی وزیر صمت در نشناختن و ندیدن یا نداشتن گزینه مناسب است نه داشتن و معرفی نکردن!

نداریم و نیست.

حالا گزینه کدام است؟

حالا با آزمون و خطا و توکل بر خدا بیاید.

آیا وزیر قبلی را فراموش کردیم؟! دهها برنامه داده بود. از برنامه های خیالی تا واقعی.

حسن روحانی رئیس جمهورِ خوشحال به همراه چهار وزیر برای معرفی او به مجلس آمدند. دهها صفت مطلوب معنوی و مادی رحمانی با قسم و آیه که او می تواند بیان شد و مجلس نیز بالاترین رای ممکن به یک وزیر را به او داد و مجلسیان نیز خشنود از انتخاب هم جنس و مجلسی آدم خودشان بودند.

گذشت و یک شبه او عزل شد.

چرایش برای بعد.

خودش با گلایه از مافیایِ تحمیلِ تصمیم با ناراحتی رفت.

راست یا دروغ آن را

روحانی مغرضانه خواند.و بلافاصله از خیابان پاستور؛ مدرس را از خیابان کلانتری به خیابان سمیه برای سرپرستی فرستاد و گفت بکن هر کاری که دلت می خواهد. فقط اول از هر کاری بازار را تنظیم کن که تو دائما این کاره بوده ای.

روز رای دادن به او در مجلس رسید.

ولی ناگهان بعلت نیامدن رییس و عدم حضور رئیس ترسیده از کرونا به مجلس او که اتفاقا گزینه ی بدی هم نبود رای نیاورد.

حالا معلوم شد کار سخت شده است.

وقتی نمانده تا پایان دولت.

فقط سیصد و چند روز ؛ حکم استجازه گرفته شد.

و سرپرست جدید نیامده با یک گاف کوچک در جابجایی از رییس نامه آمد که نه عزل کن و نه نصب فقط باش!

سرقینی محکم و کارشناس بود ولی او هم عزل شده از سوی وزیر قبلی بود!

او با تعجب همه از آمدن مجددش؛ سرپرست صمت شد. ولی با نامه رئیس جمهور بی خاصیت شد!

سیل پیشنهاد وزیر از سوی سران دولت یکی یکی رونمایی می شد.

یکی نام مصطفی سالاری جوان را با پسوند واعظی آورد. حتی نامه معرفی او به مجلس هم زده شد. ولی از مجلس نامه اش به علت احتمال عدم رای آوردنش پس گرفته شد. کاری که اگر نمی شد او الان یکی از جوانترین وزرا بود.

دیگری نام کرباسیان پیر معدن را با اعتبار فولاد و دیگری مجددا نام سرقینی را پیشوند جهانگیری.

حالا از مهر علیزاده ها و هاشمی ها و دهها اسم دیگر بگذریم.

مشکل نبودن گزینه کافی نیست بلکه مشکل در نبودن گزینه مناسب است.

۱۵ پیشنهاد در هیات دولت آمده؛ ۵ تا انتخاب شدند ۳ تا نهایی شده و بالاخره یکی می آید.

اما آیا بخش خصوصی از اتاق های بازرگانی تا خانه صنعت و معدن و همه تشکل های تخصصی پیشنهادی واضح و نام قوی داشتند که معرفی کنند؛

نه نداشتند و معرفی هم نکردند. پس بیاییم منصف باشیم.اگر گزینه ای داریم شجاعانه معرفی کنیم و اگر نداریم تحمل نبود خانه بی وزیر.

باید با شروع مهر ماه ۹۹ وزیر صمت در مجلس باشد.

شاید وزیر کارآموزی کند.

یا کارهای قبلی ها را خراب یا به سامان؟

آیا گشایش کارها می شود ؟

هر که باشد وقت ندارد و قطعا وزارت نامتجانس بازرگانی دوباره باید از صنعت جدا شود تا لااقل پیدا کردن گزینه راحت تر باشد.

چند روز دیگر وزیر معرفی می شود و باید همه به او کمک کنیم؛ شاید کاری برای تولید و تجارت و صنعت و معدن کند.