سلطه چین بر بازار جهانی آلومینیوم

چین در ماه جولای بیش از حد انتظار واردات آلومینیوم داشته است. اتفاقی که در شرایط معمول رخ نمی‌دهد؛ بر اساس اعلام موسسه بین‌المللی آلومینیوم، چین به عنوان بزرگترین تولیدکننده این فلز سبک در جهان شناخته می‌شود و در ماه جولای نزدیک به ۵۷ درصد از تولید جهانی آلومینیوم به این کشور اختصاص داشته است.

به گزارش اخبار فولاد؛ چین اصولا به عنوان یک صادرکننده بزرگ آلومینیوم در جهان شناخته شده است، که در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ نزدیک به ۵.۲ میلیون تن بدون نیاز به تقاضا از بازارهای بین‌المللی تولید داشته است. آخرین باری که چین به عنوان واردکننده این محصول مورد توجه قرار گرفت در سال ۲۰۰۹ بود.

اکنون همچون گذشته، وارونگی در جریان‌های تجاری میان بازارهای چین که دوران پساکرونا موفق شده به صورت کامل به روال پیش از کرونا بازگردد و دیگر کشورهای جهان که همچنان با مساله خروج از محدودیت‌ها درگیر هستند، موجب قطع ارتباط شده است.

بیشتر انتظارها بر این اساس است که موج واردات آلومینیوم چین همچون سال ۲۰۰۹ کوتاه مدت باشد، اما نکته اینجاست که از سال ۲۰۰۹ تا به امروز با تغییرات بسیاری مواجه بوده‌ایم و ممکن است در آینده‌ای نه چندان دور هم شاهد تغییرات ساختاری در بازار آلومینیوم جهان باشیم. چین در ماه ژوئن ۱۲۳ هزار و در ماه جولای ۱۸۵ هزار تن سنگ آلومینوم وارد کرده است.

واردات آلومینیوم آلیاژی چین در سال ۲۰۲۰

در واقع به گفته تحلیل‌گران آنچه که باعث شده تولید آلومینیوم دیگر کشورهای جهان هم به چین سرازیر شود، اختلاف قیمت معاملات آتی آلومینیوم در دو بازار شانگهای (ShFE) و بورس فلزات لندن (LME) بوده است. بر این اساس، قیمت گذاری نقدی میان دو قرارداد در ماه جولای به بالاترین سطح هفت سال گذشته خود یعنی ۲ هزار یوان در هر تن رسید.

قیمت آلومینیوم در هر دو بازار در ماه مارس به آشفتگی رسید تا جایی که بازار شانگهای نیاز به اصلاح قیمت‌ها را اعلام کرد که تا اندازه‌ای بهبود اوضاع را به دنبال داشت. این مساله تا حدودی بیانگر راه اندازی دوباره خطوط تولید در چین است که مصرف بیش از پیش انواع فلزات سبک و سنگین را به دنبال داشته است. درست به همین دلیل است که واردات مس نیز در چین افزایش قابل توجهی داشته و در کنار تمام این موارد تولید فولاد این کشور نیز رو به افزایش گذاشته است.

قیمت گذاری بورس فلزات شانگهای در مقابل بورس فلزات لندن

این نکته قابل یادآوری است که در مورد آلومینیوم، شکوفایی و بهبودی اقتصادی تا حدودی با اختلال فیزیکی در زنجیره تامین درآمیخته است. به نظر می‌رسد محدودیت‌های اعمال شده در سه ماهه نخست سال ۲۰۲۰، شکافی در عرضه محصولات خاص به ویژه برخی از فلزات اولیه ایجاد کرده است. در همین حال به نظر می‌رسد تولیدکنندگان محلی در واکنش به ریزش قیمت‌ها در سه ماهه نخست، با توقف فروش و جمع آوری سهام پاسخ دادند.

لازم به توجه است که معاملات شانگهای به طور کامل نسبت به منحنی رو به جلو عقب نگه داشته شده و حق العمل نقدی این قراردادها نشان دهنده ادامه مشکلات موجود است.

قراضه آلیاژی

واردات آلیاژ آلومینیوم تصفیه نشده نیز در طول چند ماه گذشته افزایش قابل توجهی داشته است. در واقع مجموع ۳۰۲ هزار تن خرید در ماه‌های ژوئن – جولای حتی در دوره‌های بحران مالی نیز بی سابقه بوده است. نگاهی به تاریخ واردات و صادرات آلومینیوم آلیاژی چین بیانگر آن است که این کشور در تاریخ خود بیش از آنچه که آلومینیوم آلیاژی وارد کرده باشد، این ماده معدنی را صادر کرده است.

گفتنی است، آلیاژ محصولی است که از قراضه فلز تولید و عمدتا برای قطعات ریخته گری در وسایل نقلیه مورد استفاده قرار می‌گیرد، در واقع این جریان تجاری عمدتا از طریق شرکت‌های خودروسازی آسیایی در چین شکل گرفته است. اگرچه چین، در دسامبر سال قبل یعنی پیش از مشکلات قیمت گذاری در بورس شانگهای و لندن و همچنین شیوع ویروس کرونا و محدودیت‌های ناشی از آن به یک وارد کننده آلومینیوم آلیاژی تبدیل شده بود.

چین تا به امروز وارد کننده ۵۲۴ هزار تن آلیاژ بوده است که این میزان بیش از کل واردات آلیاژ در سال ۲۰۰۵ بوده یعنی زمانی که کل واردات یک ساله به ۲۷ هزار تن رسیده بود.

این مساله قابل توجه است که بهترین تامین کنندگان آلیاژ چین در شرایط فعلی مالزی، کره جنوبی و هند هستند. هر سه کشور به مقصد اصلی قراضه‌های آلومینیوم تبدیل شده‌اند که بخش عمده محصولات حاصل از آن را به چین صادر می‌کنند.

صادرات قراضه ایالات متحده به چین از ۸۳۱ هزار تن در سال ۲۰۱۷ به ۳۱۵ هزار تن در سال گذشته کاهش یافت اما همین محموله به سه مقصد دیگر آسیایی در مدت مشابه از ۳۱۲ هزار تن به ۸۳۳ هزار تن افزایش یافته است.

در حالی که چین واردات خود از آلومینیوم به میزان قابل توجهی افزایش داده است، میزان واردات قراضه آلومینیوم این کشور نسبت به سال ۲۰۱۹ نزدیک به ۵۱ درصد کاهش یافته است. گفته می‌شود ممکن است افزایش میزان واردات آلیاژ آلومینیوم طی سال‌های آینده هم در این میزان ادامه داشته باشد.

ایجاد وارونگی در تجارت آلومینیوم در چین در هر دهه یکبار اتفاق می‌افتد که در سال جاری عموما مرتبط با مشکلات ایجاد شده در استخراج جهانی در سه ماهه دوم بر اثر ایجاد محدودیت‌های ناشی از شیوع کروناست. چنین رویکردی قطع رابطه دو بازار یعنی شور و نشاط ایجاد شده در بازار شانگهای در مقابل احتیاط موجود در بازار لندن را به دنبال خواهد داشت.

همزمان با روند جهانی سازی و افزایش سلطه چین بر بازار فلزات از جمله بازار آلومینیوم، تلاش بیشتری برای برقرار ارتباط میان بخش قراضه و آلیاژ زنجیره تامین جهانی در حال شکل گیری است. قطع جریان فعلی در تجارت آلومینیوم چین ممکن است به زودی از بین برود اما بدون تردید جریان‌های مرتبط و بزرگتری در حال شکل گرفتن است.