رئیس اتحادیه طلا و جواهر تهران مطرح کرد:

سهم یک درصدی از بازار گوهرسنگ‌ها؛ زهی خیالی باطل

آیت محمدولی، رئیس اتحادیه طلا و جواهر تهران معتقد است تنها در صورتی موفق به دستیابی به سهمی از بازار جهانی گوهرسنگ‌ها خواهیم شد که کارگروهی تخصصی طی سه سال آینده، مقدمات و زیرساخت‌های آن را فراهم کنند.

به گزارش اخبار فولاد، یکی از موضوعاتی که این روزها در حوزه سنگ‌های زینتی مطرح می‌شود، تلاش برای دست بابی به سهم یک‌درصدی در بازار جهانی گوهرسنگ‌هاست. این در حالی است که به عقیده بسیاری، مهم‌ترین مشکل ما در این زمینه مربوط به فرآوری است، نه مسئله‌ای مانند بازارچه‌های مرزی که این روزها بسیار به آن پرداخته می‌شود. در این زمینه با آیت محمدولی، رئیس اتحادیه طلا و جواهر تهران به بحث و گفت‌وگو نشسته‌ایم که گزیده‌ای از آن را در ادامه از دیده می‌گذرانید.

چرا باوجود اینکه به‌عنوان مهد تمدن و هنر در زمینه زیورآلات و سازه‌های زینتی شناخته می‌شویم، تا به امروز موفق نشده‌ایم سهم قابل قبولی از بازار سنگ‌های زینتی و قیمتی را از آن خود کنیم؟

تا زمانی که همانند کشورهایی که سهم بالایی در حوزه صادرات و ارزآوری دارند پای کار نایستیم، هرچه بگوییم و بشنویم شعار است و هیچ اتفاقی نخواهد افتاد؛ مگر اینکه همانند امروز با اعداد و ارقام بازی کنیم و گفتمان‌هایی را در مورد سهم‌خواهی از بازار دنیا مطرح کنیم.

متأسفانه در چهار یا پنج دهه گذشته در راه‌اندازی شهرک‌ها و برج‌های مربوط به طلا و جواهرات موفق نبوده و استانداردهای لازم را برای آن مهیا نکرده‌ایم. بنابراین، هیچ اتفاقی در این زمینه نخواهد افتاد، مگر اینکه بیاییم و کارگروهی تحت عنوان «کارگروه طلا و جواهر» ایجاد کنیم که مأموریت آن فراهم کردن مقدمات و زیرساخت‌های دستیابی به این هدف طی سه سال آینده باشد.

ما در زمینه نیروی انسانی ورزیده، نیروی متخصص و ماهر و همچنین کیفیت تولیدات چیزی کم نداریم و کارنامه درخشانی در این زمینه‌ها داریم اما چون متولیان امور در بخش صنعت و نهادهایی همانند بانک مرکزی، گمرک و ... که مأموریت دارند در حوزه تولید و صادرات کاری کنند، حرکتی انجام نمی‌دهند، اتفاق خاصی در این زمینه نمی‌افتد. اگر قدم‌های اولیه توسط این بخش‌ها برداشته شود، مابقی کار قابل انجام است.

در اقدامی مشابه همین شعارهایی که هم‌اکنون در خصوص سنگ‌های زینتی داده می‌شود، چند سال قبل می‌خواستیم جهت حضور متنوع در بازارهای جهانی، موضوع عیارهای متفاوت را شکل دهیم و فرآوری سنگ‌ها را در دستور کار قرار دهیم که متأسفانه بازهم به در بسته خوردیم. ما کشوری هستیم که در زمینه معادن طلا و سنگ‌های زینتی چیزی کم نداریم اما متأسفانه به دلیل همین غفلت‌ها هیچ‌گاه نتوانسته‌ایم بهره‌برداری لازم از آن‌ها را داشته باشیم.

این در حالی است که باوجود این‌همه منابع معدنی و ذوق هنری که در کشور وجود دارد، کشورهایی مانند ترکیه می‌آیند با قیمتی ناچیز سنگ‌های ما را خریداری می‌کنند و پس از فرآوری با چندین برابر قیمت به خود ما می‌فروشند.

مثال عینی این وضعیت را در صنعت زعفران می‌توان مشاهده کرد که می‌آیند محصول ما را با قیمتی پایین خریداری می‌کنند و پس از بسته‌بندی و ایجاد ارزش‌افزوده، آن را به نام خود به فروش می‌رسانند.

کشورهایی که در حوزه طلا و جواهرات به فعالیت مشغول‌اند، این روزها از تراش سنگ‌های رنگی، شیشه و کریستال محصولاتی را تحت عنوان جواهر تولید و به دنیا صادر می‌کنند. از سوی دیگر، کشورهایی مانند روسیه و چین سنگ‌هایی را به‌صورت مصنوعی تولید می‌کنند و میلیارد میلیارد برای کشورهای خودشان درآمد ارزی ارمغان می‌آورند.

نیازی نیست ما از روی دست این‌ها مشق بنویسیم و کپی‌برداری کنیم. کشورهایی مانند تایلند، هنگ‌کنگ، ترکیه و ... که اصلاً در این صنعت حرفی برای گفتن نداشته‌اند، هم‌اکنون در این حوزه مشغول به کارند و اراده کرده‌اند تا در بازار ۱۳۰۰ میلیارد دلاری طلا و جواهر، سهمی داشته باشند و به یک عدد برسند. این کشورها دو برابر فروش نفت ما – البته میزان فروش پیش از تحریم‌ها – در حوزه طلا و جواهرات، فروش دارند اما کشوری مثل ایران که مهد تمدن ساخت طلا و جواهر در دنیا به شمار می‌رود و اولین دست‌ساخته‌های زینتی دنیا را در کارنامه خود دارد، با چنین وضعیتی روبه‌روست.

این در حالی است که کشورهایی مانند ایتالیا، فرانسه و حتی آمریکا با نمایش همین دست سازه‌های تاریخی در موزه‌های خود به گردشگران و توریست‌ها، میلیاردها دلار درآمدزایی کرده‌اند.

با این اوصاف، رسیدن به سهم یک‌درصدی در بازار گوهرسنگ‌ها را منتفی می‌دانید.

بله، تا زمانی که متولیان و نهادهایی که تصمیم‌ساز هستند، نسبت به راه‌اندازی کارگروهی که به آن اشاره کردم اقدام نکنند، توفیقی در این زمینه حاصل نخواهد شد. خوشبختانه، متخصصان و نیروهای زبده بسیاری در زمینه طلا و جواهرات داریم که می‌توانند در کمتر از سه سال آینده، زیرساخت‌های این موضوع را فراهم کنند. من به شما این نوید را می‌دهم که با سهم‌گیری از این بازار ما می‌توانیم بالای ۳۰۰ هزار نیروی کار در این بخش داشته باشیم. ما اگر فقط ۵ درصد از بازار جهانی طلا و سنگ‌های قیمتی را به دست بگیریم، یعنی چیزی در حدود ۶۰ میلیارد دلار، می‌دانید چه اتفاقی می‌افتد؟ مگر یک دولت به‌جز درآمد صادراتی سرشار و همچنین افزایش آمار اشتغال چه چیزی می‌خواهد؟ تحریم‌ها و مسائل بیرونی کشور ما بخش کوچکی از معضلات ماست و بیشتر موضوعاتی که گریبان گیر ما هستند از همین خودتحریمی‌ها ناشی می‌شوند.

به‌عنوان‌مثال، چند سال پیش قانونی تحت عنوان فعالیت صنایع در شعاع ۱۲۰ کیلومتری تهران به تصویب رسید که شامل کارگاه‌های طلا و جواهرسازی نیز می‌شد. شما ببینید همین عنوان کوتاه اما بی‌منطق که به‌هیچ‌عنوان با شرایط صنعت طلا و جواهرات همخوانی ندارد، چه بلایی می‌توانست سر ما بیاورد و چه هزینه‌هایی را به‌خصوص در بخش حمل‌ونقل می‌توانست به ما تحمیل کند. خوشبختانه ما توانستیم با شرح وضعیت این صنعت برای دولت، طلا و جواهر را از این قانون خارج کنیم اما از پس دیگر قوانین و دستورالعمل‌ها برنیامده‌ایم.

کد : 1016

گروه : معدن

تاریخ : 5 سال پیش

پرینت

کپی لینک کوتاه